Vliegwieltraining is een unieke trainingsmethode, die ook wel isoinertiale training wordt genoemd. De NASA zette deze methode in om astronauten in de ruimte te laten trainen om verlies van spiermassa te beperken. In de isoinertiale methode wordt de verrichte kracht in de concentrische fase omgezet in kinetische energie en vervolgens wordt deze kinetische energie geabsorbeerd in de excentrische fase.
Door de heen- en weerbeweging wordt de maximale concentrische inspanning omgezet in een excentrische weerstand. Het doel is om het vliegwiel tot stilstand te brengen en vervolgens weer met een concentrische inspanning in beweging te zetten. Om deze weerstand goed te kunnen verwerken is een goede timing essentieel om de remmende beweging in te zetten. Hoe harder de beweging gestart wordt hoe hoger de excentrische weerstand zal zijn. Het resultaat van deze methode is dat, naast het concentrische vermogen van spieren, het excentrische vermogen van de spieren van je patiënten wordt geprikkeld.
Vliegwieltraining of flywheel training heeft haar naam te danken aan het door een op een as gemonteerd draaiend vliegwiel. Dit vervangt de gewichten uit de traditionele training. Om de as zit een koord gedraaid, vergelijkbaar met een jojo. Het koord zit bevestigd aan een harnas die je patiënt draagt. Wanneer je patiënt aan het koord trekt zal dit uitrollen (de concentrische fase). Hier wordt kinetische energie opgewekt en deze zorgt ervoor dat het vliegwiel het koord weer om de as draait. Je patiënt remt deze kinetische energie af en zo wordt de concentrische fase omgezet in een excentrische fase.
Met vliegwieltraining zijn je patiënten in staat om reële (sport)situaties beter na te bootsen, omdat zij onbelemmerd kunnen trainen door een vrije hellingshoek, onvoorspelbare lichaamsvertraging en variaties in spierwerklijnen. Dit verbetert de prestatie op meerdere vlakken, zoals de motorische coördinatie van je patiënten / gebruikers.